Psycholog

Rodzicu, czy nie uczysz swoje dziecko zachowań przemocowych?

Z pewnością każdemu rodzicowi zależy na jak najlepszym wychowaniu swego dziecka. Problem w tym, że nie ma przepisu na konkretne oddziaływania wychowawcze. Każdy musi radzić sobie sam. Najczęściej zatem powtarza schematy, przy pomocy których wychwali go jego rodzice.

Przemoc jest specyficznym i niszczącym sposobem zaspokajania swoich potrzeb, nie zważając na potrzeby innych. Jest to dominacja silniejszego nad słabszym, co powoduje uczenie się zniewolenia ludzi w podstawowym systemie społecznym, jakim jest rodzina. W procesie rozwoju i stawania się dorosłym człowiekiem poznajemy różne metody wpływania na innych ludzi, aby zaspokoić swoje potrzeby, a także zachcianki. Niektóre z tych metod są szczególnie niebezpieczne, albowiem stają się fundamentem zjawiska przemocy domowej. Są to: wymuszanie, szantażowanie, oszukiwanie, grożenie, wywoływanie strachu i lęku, karanie, zawstydzanie, obwinianie, nadmierne krytykowanie, zamach na poczucie wartości, stwarzanie sytuacji niepewności, odmawianie opieki i miłości, poniżanie, izolowanie, krzyczenie, lekceważenie, wyśmiewanie… Takie zachowania i postawy mocno sprzyjają przemocy wobec innych.

Nikt nie rodzi się sprawcą przemocy!

W wyniku rozmaitych doświadczeń niestety uczymy się naczelnej zasady przemocy:

silniejszy ma rację i ma prawo postawić na swoim!

Wychowując własne dzieci, często bez złych intencji, stosujemy wyżej wymienione sposoby i mamy nadzieję, że nasze oczekiwania oraz rozkazy zostaną spełnione. Ale do czasu. Przychodzi taki moment, w którym dzieci dorastają i zaczynają zachowywać się tak samo w stosunku do innych, wobec których mają przewagę. A nieraz też wobec tych, którzy je wychowywali. Kiedy idą w świat, wtedy te metody stają się dominujące, zwłaszcza w sytuacjach, gdy czegoś bardzo pragną i uważają, że to im daje prawo do podporządkowania sobie innych, zwłaszcza najbliższych.

Aby zapobiec wychowaniu sprawcy przemocy, dziecko powinno być wyposażone w zachowania oparte na wzajemnym szacunku, w szczególności w stosunku do słabszych od nich. Jeśli matka – najbliższa dziecku – nie szanuje siebie i swoich potrzeb, to jak to dziecko ma się uczyć liczenia się z innymi? Jeśli ojciec wypełnia swoją rolę, używając wyłącznie rozkazów i nakazów, oraz stosuje kary jako sposób wpływania (często w dobrej wierze), to w jaki sposób dziecko ma się uczyć tego, że inni też mają prawo mieć swoje zdanie i że należy je uszanować. Zamiast wymuszania trzeba rozmawiać, wymieniać poglądy, akceptować różnice i negocjować stanowiska, aby uwzględnione zostały interesy obu stron.

Rodzicu, przyjrzyj się swojej relacji z dzieckiem: czy rozmawiacie ze sobą, czy wykazujesz zainteresowanie jego sprawami, czy traktujesz je poważnie, czy jego głos jest uwzględniony tam, gdzie to nie narusza jego bezpieczeństwa? Czy uważasz, że pomimo młodego wieku, ma podobne prawa jak ty i czy są one respektowane? Czy traktujesz je z szacunkiem? Czy uczestniczy w ważnych sprawach życia rodzinnego, czy raczej jest tylko wykonawcą poleceń?

Warto zatrzymać się i sprawdzić, co przekazujemy swym dzieciom nie tylko mową, ale także postawą i zachowaniem. W stawaniu się dorosłymi, dzieci potrzebują pomocy i sojuszników.

Autor: Luis Alarcon Arias
Prezes Stowarzyszenia na Rzecz Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”
Opracowała: Monika Misztal

Szanowni Państwo, Drodzy Rodzice,

Chciałabym zwrócić Państwa uwagę na ciągle aktualny problem zagrożenia dzieci niewłaściwymi treściami, jakie czerpią z Internetu. Pominę tu czas ekranowy, jaki kradną im wszelkie urządzenia, a chcę podkreślić stronę edukacyjną.

Do podstawowych zagrożeń płynących z sieci należą:

• problem kontaktów incognito
• zagrożenia pornografią
• niebezpieczne instruowanie i naśladowanie
• zagrożenia płynące z pogwałcenia praw autorskich
• uzależnienie się od Internetu
• wulgaryzm, brutalność, agresja.

Aby uchronić dziecko przed nieodpowiednimi treściami: 

• ustaw komputer we wspólnym pokoju, aby wiedzieć, co dziecko robi w sieci,
• zapoznaj się z programami używanymi przez dziecko,
• sprawdź, czy dziecko nie utworzyło własnej strony WWW,
• nie zgadzaj się na osobiste spotkanie dziecka z nieznanymi osobami,
• ostrzegaj dzieci przed oglądaniem w Internecie niestosownych materiałów, a w domu załóż filtr treści dopuszczalnych,
• nie pozwól na bezkrytyczne korzystanie z usługi „czat” (nie zawsze rozmówca jest tym, za kogo się podaje).Normy bezpiecznego posługiwania się komputerem przez najmłodszych
  : do 12. roku życia nie należy używać go dłużej niż godzinę dziennie,
  : między 12. a 16. rokiem życia najwyżej 2 godziny,
  : robić częste przerwy – odrywać dziecko od komputera co pół godziny.

   

  Aby uchronić dziecko przed nałogiem, należy:

• stosować zasadę „najpierw obowiązki, potem komputer”,
• częściej zapraszać do domu koleżanki i kolegów dziecka,
• nakłaniać dziecko do aktywnego poznawania otaczającego go świata poprzez udział w zabawach, grach na świeżym powietrzu i wycieczkach,
• nie pozostawiać dziecka samego sobie – samotność i brak odczuwalnej miłości to przyczyny nie tylko tego nałogu. Źródło: Zagrożenia w Internecie. Sciaga.pl

Nadal wielu uczniów nie ma wprowadzonych blokad i filtrów rodzinnych na swych urządzeniach, do czego gorąco namawiam i apeluję, bowiem problem jest niezwykle poważny. Zachęcam także do zapoznania się z ofertą Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej mOchrona, to darmowa aplikacja wspierająca rodziców w zapewnieniu dzieciom bezpieczeństwa w sieci. aplikacja, która wspiera rodziców w zapewnieniu dzieciom bezpieczeństwa w sieci., która wspiera rodziców w zapewnieniu dzieciom bezpieczeństwa w sieci.

Pedagog szkolny
Monika Misztal

Witam Państwa w nowym roku szkolnym 2022/2023,

w kolejnych przesyłanych przeze mnie wiadomościach, postaram się zainteresować Państwa tematami z zakresu pedagogiki i psychologii, które w mojej ocenie są ważne i aktualne, a mogą stać się pomocne w codzienności szkolnej i rodzinnej. Nawiązując do ostatniego, poruszonego tematu, traktującego o zagrożeniach niewłaściwymi treściami, jakie dzieci znajdują w sieci, dzisiaj chcę zaproponować umowę z własnym dzieckiem. Dzięki niej możecie Państwo ograniczyć jego czas ekranowy, ale także uczyć kompromisu, podkreślając partnerstwo rozmowy i wspólnych decyzji.

Serdecznie polecam
pedagog szkolny Monika Misztal